خرید بازی Total War Rome II PC کامپیوتر

معرفی بازی Total War Rome II PC

بازی Total War: Rome II یک بازی ویدئویی استراتژیک است که توسط Creative Assembly ساخته و توسط سگا منتشر شده است. این بازی در 3 سپتامبر 2013 برای مایکروسافت ویندوز به عنوان هشتمین بازی مستقل از سری بازی‌های ویدیویی Total War و جانشین بازی Rome: Total War در سال 2004 منتشر شد.از بازی های محبوب این سبک میتوان به Total War Warhammer و بازی Warhammer Dawn Of War II اشاره کرد.

شما رهبر جاه طلب مردمی فاتح هستید و می خواهید بر جهان مسلط شوید؟ به قسمت جدید Total War خوش آمدید، تنها رقابتی که در آن ترور سایر شرکت کنندگان به شدت تشویق می شود. مفهوم فرنچایز افسانه ای بدیهی است که از سال 2000 حتی یک ذره تغییر نکرده است و همیشه این سوال وجود دارد که همه چیزهایی را که زیر پرچم دیگری می رقصند تا پیروزی کامل به هم بزنیم. با این حال، رم دوم، شرایط پیروزی جایگزین، اقتصادی و فرهنگی را ارائه می دهد که اهداف آن از فتح توسعه طلبانه معمول فاصله می گیرد.

بنابراین، حسابداران دوران باستان به دنبال پر کردن جیب خود با طلا، حفظ روابط تجاری با تعداد زیادی از همسایگان خود و یا حتی به دست آوردن ذخایر استراتژیک بودند. زیبایی‌شناسان ترجیح می‌دهند از نردبان درخت فناوری بالا بروند و فرهنگ خود (لاتین، سلتیک، ژرمنی و غیره و غیره) را به چهار گوشه جهان گسترش دهند. طرفداران تمدن همین الان آرام هستند: توزیع گنون هنوز موثرترین روش پیشرفت و یک ضرورت است.

ترومپت ها در افق طنین انداز می شوند، حومه شهر با ریتم قدم های هزاران سرباز مشتاق مبارزه می لرزد، بدون شک، Total War بازگشته است! شمشیرهای لژیونی خود را تیز کنید، دامن و صندل خود را در بیاورید، به دوران باستان بروید.

 در واقع، پس از سال‌ها انتظار، Creative Assembly برای اولین بار از سال 2004 به رم بازگشته است تا به صحبت‌های طرفداران گوش دهد. اما چنین شور و شوقی در مورد یک پروژه یک شمشیر دولبه است، زیرا بازیکنان این کار را نمی‌کنند. بنابراین، دو فرضیه ممکن است: رم 2 بازی استراتژیک سال یا یک ناامیدی بزرگ است.

گیم پلی  بازی Total War Rome II کامپیوتر

در نگاه اول، Total War: Rome 2 نباید طرفداران این سری را منحرف کند. بنابراین، ما تمام عناصری را می‌یابیم که در گذشته باعث موفقیت آن شده‌اند، با این ترکیب ظریف بین مراحل بازی‌های نوبتی و نبردهای حماسی که هزاران واحد را در زمان واقعی در یک میدان نبرد تقابل می‌کنند، شروع می‌کنیم. خوشبختانه برخی از ویژگی‌های جدید برای عمیق‌تر، جذاب‌تر کردن و بالاتر از همه واقعی‌تر کردن بازی پیاده‌سازی شده‌اند. برای کشف آنها، بازیکن ابتدا دعوت می شود تا یک آموزش بسیار لعنتی را تکمیل کند که در آن باید شروع گسترش روم را در حدود 2 ساعت دوباره زنده کند.
 

 تریلر بازی Total War Rome II Pc

 سازمان همچنین می تواند گاهی اوقات کارها را ساده کند. بنابراین، تبدیل فرهنگی در منطقه ای مدیریت می شود، که ممکن است پس از یک فتح یک اثر بافر جزئی بر نظم عمومی ایجاد کند. به طور مشابه، هنگامی که یک منطقه به طور کامل کنترل می شود، می توان فرمانی برای اعطای مزایای مختلف بهره وری در یک منطقه معین، نظم عمومی یا رشد جمعیت وضع کرد.

توجه داشته باشید که این نکته آخر برای توسعه یک شهر ضروری است، زیرا ساختمان تنها زمانی ساخته می شود که به آستانه های جمعیتی خاصی رسیده باشد. به طور خلاصه، جنبه مدیریتی در حال حاضر کمی کاملتر از Rome: Total War اول به نظر می رسد در حالی که درک آن آسان تر است.

 به اینها بازگشت انتخاب معروف پس از نبرد برای اعدام، آزاد کردن یا به بردگی گرفتن اسیران (که پاداش بهره وری را به همراه دارد، اما جریمه نظم عمومی می دهد) را اضافه کنید و به اندازه کافی مغز خود را درگیر خواهید کرد.

 دیگر مرزی بین نبردهای دریایی و زمینی وجود ندارد. و این تمام نیست! مدیریت نظامی نیز در واقع به طور کامل بازنگری شده است. بنابراین دیگر ارتشی بدون ژنرال وجود ندارد. نیروها توسط یک مرد مجرد استخدام می شوند و پس از آن به او وفادار می مانند.

بنابراین انتظار نداشته باشید که از نیمی از نقشه با نیروهایی که قرار است ارتشی را در مشکل تقویت کنند عبور کنید، این غیرممکن است. گفتنی است، ما قدرت مانور خود را از دست نمی دهیم، زیرا ارتش ها اکنون می توانند به سرعت به دریا بروند.

در Total War Rome II کافی است روی آب کلیک کنید تا واحدها سوار کشتی های حمل و نقل شوند، کمی مانند تمدن. اما مراقب باشید، اگرچه این قایق ها قدرتمند هستند، اما با کشتی های مجهز به جنگ همخوانی ندارند. بنابراین، به تدریج ایجاد اسکورت اهمیت بیشتری پیدا می کند، در غیر این صورت از دست دادن یک ناوگان کامل در دریا آسان است.

 تریلر گیم پلی بازی Total War Rome 2

  -مبارزه با دست و غیره) که در طول قرن ها حفظ شده اند. بنابراین، حتی پس از یک شکست بزرگ، می توان به طور کامل یک لژیون را بدون از دست دادن مزایای آن اصلاح کرد. در نهایت، این سیستم نسبت به گذشته انعطاف پذیرتر است که ما را ناراضی نمی کند.

کنترل جاه طلبی های ژنرال های آن ضروری است. همانطور که متوجه شده اید، ژنرال ها از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. آنها واقعاً بر سیاست جناح سنگینی می کنند و به همین ترتیب می توانند به شما امتیاز دهند. در واقع، هر چه یک کاراکتر گراویتاس بیشتری داشته باشد، Imperium شما را بیشتر بهبود می بخشد. این شاخص وزن شما را در داخل جناح نشان می دهد و امکان استخدام ارتش و ماموران بیشتر و همچنین اجرای فرمان های بیشتر را فراهم می کند.

بنابراین در بازی کامپیوتر Total War Rome II لازم است که اعضای خانواده او را در اولویت قرار دهیم (مثلاً با واداشتن آنها به نبردهای بیشتر)، و با شایعه پراکنی یا با قتل مستقیم، دیگران را بدنام کنیم. به این ترتیب ژنرال ها را از دست خواهید داد، اما از جنگ داخلی اجتناب کنید. با این توضیح، این مفهوم ممکن است بسیار زیبا به نظر برسد، اما در واقع، ما اغلب مجبوریم منتظر یک رویداد تصادفی باشیم تا تغییرات واقعی ایجاد شود. بنابراین متأسفانه سیاست کمی عقب‌نشینی می‌کند.

  دیپلماسی گاهی اوقات می تواند جالب باشد. همین را می توان در مورد دیپلماسی حداقل در بازی با رم گفت. در این مورد، صرفاً مذاکره در مورد مسیرهای تجاری کافی است زیرا دستیابی به اتحادهای نظامی بسیار پیچیده است. اگر به ورود اتحادهای دفاعی توجه کنیم، از ناپدید شدن پرداخت ها در چندین نوبت نیز ابراز تاسف می کنیم. گفتنی است، در طول بازی با آرورنی ها، من بخش خوبی از نوبت خود را صرف مذاکره با مردمان دیگر کردم تا یک کنفدراسیون بزرگ گالی ایجاد کنم.

در واقع، می توان «مردم هم خون» را در یک جناح ادغام کرد و بدین ترتیب نیروهای آن را ده برابر کرد. وقتی می دانیم که هر منطقه توسط مردمی متمایز کنترل می شود و نه توسط وحشی ها مانند اولین کار، کافی است ساعت ها را در صفحه دیپلماتیک سپری کنیم. با این حال، این بهایی دارد: افزایش تعداد مناطق و جناح‌ها تغییرات بسیار طولانی را تحمیل می‌کند.

هنوز هم منزجر کننده نیست، درست است؟ اما چه کسی می‌گوید Total War، بالاتر از همه نبردها می‌گوید. در اینجا مجدداً چند ویژگی جدید بسیار زیبا پیاده سازی شده است که با شکستن مرز بین رویارویی دریایی و زمینی شروع شده است.

 در واقع می توان قایق ها را در حین محاصره به منظور بمباران مواضع دشمن یا حتی فرود آمدن غافلگیرانه نیروها امکان پذیر کرد. منافع استراتژیک ده برابر می شود، به خصوص که نقشه ها به طور کلی امکانات تاکتیکی زیادی را ارائه می دهند.

ما همچنین از تنوع بیشتری در شهرهای Total War Rome II نسبت به Total War Shogun 2 استقبال می کنیم (و این یک دست کم گرفتن است)، به ویژه در هنگام حملات به ابرشهرهایی مانند رم، کارتاژ یا اسکندریه. و برای قدردانی از همه اینها، می توان از یک دوربین سینمایی با محوریت یک واحد معین استفاده کرد. اثر در حین محاصره تضمین شده است! در ثبتی دیگر، نقشه استراتژیک یک نمای کلی از نیروهای حاضر در قالب مستطیل های رنگی ارائه می دهد که گاهی اوقات دیدگاه جالبی را در مورد عمل در هنگام درگیری نیروها ارائه می دهد.

 در نهایت، آخرین نکته و نه کم‌اهمیت، امکان جابجایی گروه‌های واحدها بدون تغییر شکل آنها وجود دارد، که بدون شک باید طرفدارانی را که سال‌ها منتظر این تازگی بوده‌اند خوشحال کند. به طور خلاصه، ایده های خوب زیادی در اینجا وجود دارد.

طبق معمول، حالت بازی پادشاه کمپین است که همیشه با انتخاب یک طرف بین هفت فرهنگ قابل بازی (یا اگر DLCرا انتخاب کرده باشید که در زمان عرضه به فروش رفت، هشت مورد را انتخاب کنید) شروع می شود. با این حال، Total War Rome II ظرافت کوچکی را در سیستم جناحی خود گنجانده است.

 برخی از اردوگاه ها در واقع چندین گروه فرعی دارند که گاهی اوقات بر سر سرزمین های مشابهی با هم می جنگند، اما همچنین می توانند از مکان های کاملاً متفاوت شروع شوند. بنابراین، پادشاهی مقدونیه و مصر تحت فرهنگ یکسانی قرار می‌گیرند (به ارث می‌برند اولین مجموعه از پاداش‌های مشترک) اما بازی کردن یکی یا دیگری نقطه شروع متفاوت، حوزه‌ای متفاوت و منفعلان جناح‌های مختلف را به ما می‌دهد.

حتی زمانی که چندین خانواده/طوایف/و غیره از فرهنگ خاصی یک قلمرو را به ارث می برند، توانایی های منفعل آنها همچنان متفاوت است و از نظر فنی تعداد کمپ های قابل بازی را به سیزده می رساند (شانزده با DLC یونانی). برای اطمینان از طول عمر بیش از حد قابل احترام و ارزش تکرار عظیم کافی است.

  با این حال، ما متأسفیم که گزینه‌های شروع متعدد بیش از همه بر امپراتوری‌های بسیار بزرگ یا باستانی سقوط کرده آن زمان متمرکز شده بود، به عنوان مثال، قبایل مودار گول مانند آلمان به یک انتخاب محدود بودند.

نسخه‌های اصلی Total War Rome II همچنین می‌توانند به نبردهای تاریخی روی بیاورند، یک حالت سناریویی که مبارزات خاصی را ارائه می‌دهد که به طور خاص کار می‌کنند، معمولاً با اندازه‌گیری میدان‌های جنگ بسیار دشوار است. اینها بسیار خوب ساخته شده اند، اما تعداد آنها بسیار کم است و یک بار دیگر وضعیت آنها را به عنوان یک غذای شیرین در کنار غذای اصلی تأیید می کند.

یکی دیگر از فعالیت‌های جایگزین، Prologue یک آموزش بزرگ و نه مبدل است که به شکل یک کمپین کوچک جذاب‌تر از مفید است که برای مبتدیان هدف قرار می‌گیرد. عموماً فاقد علاقه است، بسیار مداخله جویانه است و نمی تواند به بازیکنی که قبلاً یک بازی استراتژیک را لمس کرده است، علاقه مند شود و فقط بیشتر مفاهیم فرنچایز را لمس می کند.

بدیهی است که اولین قدم‌های فتح جهان نسبت به آخرین بار تغییر نکرده است و ما همچنان ژنرال‌های کوچک خود را مانند بسیاری از پیاده‌ها به دور خود حمل می‌کنیم تا ارتش خود را برای حمله به این یا دفاع از آن بفرستیم. با این حال، مدیریت سرزمینی اندکی تغییر کرده است: جهان به استان هایی تقسیم شده است که خود به مناطق تقسیم می شوند.

 Creative Assembly به لطف اجرای این سیستم جدید و دلپذیر نوید یک انقلاب واقعی را در مسیر پیشرفت ما داد، اما پیامدهای آن در نهایت بسیار محدود است: ما دقیقاً مانند قبل بازی می کنیم، زمانی که شما پایتخت یک شهر را کنترل کنید، فقط یک ابرشهر را به ارث می بریم. استان و سپس پاداش‌های غیرفعال ثابت و قابل تنظیم هنگامی که کنترل تمام مناطق وابسته به مکان را به دست گرفتید.

این سازماندهی بسیار سلسله مراتبی حتی تمایل دارد تا حرکات ما را قابل پیش بینی تر از قبل کند. فتوحات ما اکنون بیش از هر چیز به سمت سرزمین هایی است که می توانند تسلط ما را بر استان خاصی که هنوز تقسیم شده است تکمیل کنند.
 

  به نظر می رسد هوش مصنوعی نیز حرکات خود را بر اساس این معماری بنا می کند و ورود به استانی جدید معمولا راهی مطمئن برای مشاهده شروع بازوهای بلند کردن حاکمان مناطق محلی است. منطقی است، البته، اما نه چندان قادر به ایجاد شگفتی، چه از طرف ما و چه از طرف دیگر.

مدیریت همه این مناطق و استان ها همچنین فرصتی برای کشف رابط کاربری Rome II است که از زمان Total War: Shogun 2 کاملاً دوباره طراحی شده است. کلمه اصلی پاکسازی است و ما در نهایت با منوهای ساده و بصری روبرو می شویم که به دنبال طفره رفتن از تایرادهای عالی جاه طلبی که اگر اجرای آن تا این حد چشمگیر از دست نمی رفت، می توانست ستودنی باشد.

 رابط بازی Total War: Rome II بسیار زشت و اغلب فاقد تنها اطلاعاتی است که ما به دنبال آن هستیم. در آیکون‌های غول‌پیکری که کاملاً بی‌فایده هستند گم می‌شود و ما را مجبور می‌کند به محض اینکه از ابتدایی‌ترین اقدامات دور شدیم، مسیرهای انحرافی متعدد و خسته‌کننده را به سمت دایره‌المعارف یا زیرمنوهای شناور انجام دهیم.

با کلیک بر روی جستجو در درخت فناوری به ما می گوید، برای مثال، قفل کدام ساختمان بدون مشخص کردن چیزی در مورد عملکرد آن باز می شود. قادر به تعامل با نماد این ساختمان نیست. شما باید دایره المعارف را باز کنید و با دست متوجه شوید. به همین ترتیب، انتخاب یک مامور یا افسر خلاصه‌ای سریع از آمار او را روی صفحه نمایش به ما نشان می‌دهد، اما ما باید قبل از دسترسی به توانایی‌های خاص او، پنجره دومی را باز کنیم، چیزی که به طور کلی بیشتر مورد علاقه ماست.

به خصوص وقتی از ما خواسته می شود که یک رهبر جدید را برای فرماندهی ارتش انتخاب کنیم و هیچ راهی برای شناسایی فوری بهترین نامزد وجود ندارد، آزاردهنده است. همچنین در هنگام ترورها آزاردهنده است اگر بخواهیم متخصص مسمومیت خود را به جای پیشاهنگ خدمات برای انجام کارهای کثیف بفرستیم. Creative Assembly هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری از Civilization دارد. تطهیر، چرا که نه، اما باز هم باید به سراغ موارد ضروری رفت.

اشتباهات ارگونومیک Total War Rome II متأسفانه به این تمایل برای ساده کردن رابط عمومی محدود نمی شود، زیرا منوهای خاص، مدیریت امپراتوری و به ویژه دیپلماسی، وارونه شده اند و اکنون هزارتوهای نابسامان واقعی هستند. کارکردهای سیاسی جدید - که امکان تعامل، مبادله و مسابقات شاد با دیگر شخصیت های تأثیرگذار فرهنگ ما را فراهم می کند .

 بنابراین در میان دریایی از داده های متناقض گم می شوند که ما بدون آن کار می کردیم. ما تقریباً از عدم جاه‌طلبی سیستم استقبال می‌کنیم، که در نهایت چیزی بیش از تعداد انگشت شماری از رویدادهای تصادفی را اضافه می‌کند، بنابراین تسلط بر آن از طریق این منوهای پیچیده دشوار بود.

دیپلماسی نیز یک علت موقتی از دست رفته است، اما بیشتر به دلیل رفتار کنترل نشده و غیرقابل کنترل همسایگان ما است. تعجب نکنید اگر یک قبیله کوچک و ناچیز که در آخرین نوبت شما را تحت سلطه خود درآورده اید، یک نوبت بعد دوباره به شما اعلام جنگ کند.

بدون ارتش واقعی در حالی که نیروهای ما هنوز در دروازه های شهر خود هستند. توازن قدرت بین بزرگ و کوچک نیز فاقد نفوذ است، برخی از همسایگان از درخواست قبایل بزرگ برای کوچکترین اقدامی دریغ نمی کنند، در حالی که ممکن است بدون توجه به آنها راه برویم. فوری به روز می شود.

خوشبختانه هنگام حرکت در نقشه کمپین Total War Rome II کمی ظریف تر به نظر می رسد و گهگاه مهاجم بی احتیاط را غافلگیر می کند. با حمایت نیرویی غیرقابل توقف، در رها کردن شهری که قبلاً محکوم به فنا بود، برای حرکت به سمت یکی از استحکامات کم دفاع ما تردیدی نخواهد داشت و ما را مجبور می‌کند بین حمله و دفاع بداهه تردید کنیم. اینجاست که سیستم موضع‌گیری وارد عمل می‌شود، زیرا این مکانیک رفتاری جدید برای ارتش‌ها، دستور یک راهپیمایی اجباری را امکان‌پذیر می‌سازد و پتانسیل حرکتی نیروهای ما را به قیمت روحیه و اثربخشی رزمی دو برابر می‌کند.

این ویژگی جدید چه در راه اندازی یک کمین، چه تقویت جاده یا غارت حومه اطراف باشد، این ویژگی جدید کاملاً کار می کند و کاملاً با گیم پلی بازی مطابقت دارد. مدیریت حمل و نقل نیروها از طریق دریاها نیز ساده شده است و در نهایت امکان جابجایی نیروهای بزرگ را بدون خستگی از سازماندهی تعداد زیادی ناوگان کوچک در آخرین لحظه ممکن می کند.

Total War: Rome II مملو از ایده های کوچک از این نوع است، به خوبی انجام شده و نسبتاً به خوبی ادغام شده است، که بدون اینکه واقعاً آن را تازه کند، اندکی مفهوم را بهبود می بخشد. برای این اپیزود جدید نمی‌توان انتظار داشت انقلابی نسبت به نوآوری‌های اصلی بسیار تنبل باشد، حتی هدایت حرکت روی نقشه از طریق جاده‌ها و موانع به منظور محدود کردن عظمت اروپایی به اندازه تنگنای منطقی ژاپن.

 به همان اندازه که خوب هستند، مصیبت‌های موجود در نقشه مبارزات تنها یکی از دو طرف گیم‌پلی یک Total War است، که بدیهی است که عکس آن قسمت خوب قدیمی نبرد زمان واقعی است. پیش‌نمایش‌های بازی قبل از انتشار، نقشه‌های بزرگ‌تر، حتی زیباتر و حتی پیچیده‌تر از گذشته را به ما نشان داده بود و نتایج در این سطح مثبت است ... با کمی ملاحظات. اشتباه نکنید، مگا-نقشه های فوق العاده دقیق و تنظیم شده بیش از همه برای حالت نبردهای تاریخی و حملات به پایتخت های بزرگ آن زمان، مانند رم یا کارتاژ، محفوظ است.

فکر نکنید که بقیه جهان به میدان های نبرد نافرجام تنزل داده شده اند، زیرا اصلاً اینطور نیست. Total War Rome 2 بهترین میدان‌های جنگی را که در این سری دیده‌ایم به نمایش می‌گذارد، اما نباید انتظار داشته باشید که با هر خروجی، مستحق نبرد توتوبورگ یا محاصره کارتاژ باشید.

به طور کلی، هر زمین بسیار بیشتر از گذشته کار شده است - البته به غیر از زمانی که در یک جانور کاملاً خالی با یکدیگر روبرو می شوید - با ناهمواری های زیاد و مدیریت موانع و همچنین ارتفاع که امکان بهره برداری از خط جدید را ممکن می کند. سیستم بینایی حتی ظاهر شدن گروه های کامل از سایه ها همیشه تأثیر کمی دارد، به خصوص زمانی که فکر می کردید دشمن را غافلگیر خواهید کرد.

مانند نقشه مبارزات انتخاباتی، نوآوری‌های بخش درگیری‌های Total War Rome II مملو از ایده‌های کوچک خوب است که بسیار زیبا هستند اما اصلا انقلابی نیستند. گزینه های جدید محاصره و کمین بسیار لذت بخش هستند اما در نهایت بسیار کم استفاده می شوند، قدرت فنی موتور استفاده از منجنیق و سایر توپ های بالستیک را بسیار باشکوه می کند و افزایش تعداد سربازان نمایش داده شده باعث درگیری های افسانه ای می شود. ما از گزینه‌های تشکیلات و گروه‌هایی که بیشتر از قبل کار کرده‌اند قدردانی می‌کنیم، اگرچه معجزات غم‌انگیز رابط کاربری نامرتب لزوماً آنها را بلافاصله برای استفاده آشکار نمی‌سازد.

ترکیب (در نهایت) نبردهای دریایی و بخش زمینی نیز لذت بخش است، حتی اگر درگیری های دریایی در اینجا بسیار سرگرم کننده تر از آنچه در پایان سامورایی باشد و بنابراین ما به طور کلی از فرود همه خدمه یا بهره برداری راضی خواهیم بود. چند کشتی مجهز به سلاح های محاصره.

از سوی دیگر، عملکردی که به ما امکان می دهد بخشی از نیروهای خود را به هوش مصنوعی بسپاریم، به سرعت بی فایده و به یک دلیل ساده ثابت می شود ، Total War Rome II همانطور که گاهی اوقات در نقشه مبارزات انتخاباتی هوشمندانه است، در بخش استراتژی بلادرنگ کاملاً ناتوان است.

 افراد معمولی این سری، می‌توانید انتظار داشته باشید که بدون مشکل با دشمنان مسلح بیشتر و بهتری روبرو شوید، که گاهی اوقات هزاران مرد را سلاخی می‌کنند و به سختی چند صد تلفات را از بین می‌برند. مانورهای فشاری فراتر از دسترس این رایانه خسته است که دائماً به خود اجازه می دهد تا محاصره شود، مقابله کند و غافلگیر شود.

 استفاده او از نیروهای دریایی در نبردهای مختلط مسلماً غم انگیزترین است، A.I. اغلب کشتی‌هایش را در حال حرکت بی‌هدف رها می‌کند یا نیروهای پیاده‌شده‌اش را بدون رسیدن به خط مقدم در ساحل کمپ می‌کنند.

ما می‌توانیم سعی کنیم به طور مصنوعی این مشکل را با فشار زیاد سختی جبران کنیم، اما برای یک بار هم که شده، دوست داریم دشمن بتواند بدون توسل به این نوع فرآیند، چالش کافی را ارائه دهد. Creative Assembly در حال حاضر نوید بهبود هوش حریفان ما را برای به‌روزرسانی‌های بعدی بازی می‌دهد.

 اینها بهتر است خیلی سریع فرود بیایند و ضربه‌های بسیار سختی بزنند زیرا Total War: Rome II پایان را برای انجام یک بازی Interactive پارادوکس کم رنگ نشان می‌دهد. این فرنچایز همیشه انبوهی از اشکالات خود را داشته است و حتی Shogun 2 نیز مستثنی نبود، اما به ندرت شاهد چنین انبوهی از مشکلات فنی در این سری بوده ایم.

سیستم منطقه از بسیاری جهات جالب است. در مقابل پس‌زمینه جنگ سامنیت، ما با لذت مکانیسم‌های خاصی را می‌یابیم که از زمان روم اول ناپدید شده‌اند: جنگ کامل، اما همچنین عناصر کاملاً جدیدی. در این میان، سازماندهی به مناطق بدون شک برجسته ترین است.

 به طور خلاصه، شهرها دیگر کاملاً مستقل نیستند، اما همچنان در گروه های 2، 3 یا 4 تایی فعالیت می کنند. بنابراین ساخت و سازها باید با در نظر گرفتن این موضوع مدیریت شوند، هدف یافتن ترکیبی عالی بین کشاورزی، تجارت، فرهنگ و ارتش است.

 در هر منطقه و باور کنید، همه چیز همیشه ساده نیست. در واقع، کنترل همه شهرهای یک منطقه به ندرت اتفاق می افتد که مستلزم تفاوت های فرهنگی، تنش های سیاسی و در نتیجه مجازات هایی برای نظم عمومی است. سپس می‌توانستیم برای فتح سرزمین‌های گمشده به جنگ برویم، اما عواقب بی‌قراری وحشتناک خواهد بود.

 اگر می‌توانیم تعجب کنیم که چگونه یک فتح در سیسیل می‌تواند ساکنان بریندیزی را به شورش تحریک کند، باید اعتراف کنیم که این سازمان بخش مدیریت را جالب‌تر می‌کند و اغلب از شما می‌خواهد قبل از حمله وقت بگذارید.

به عنوان مثال، وقتی شما دو شهر دارید که به هزینه کشاورزی روی تولید فرهنگی متمرکز شده‌اند، حمله به دیگری بدون فرستادن جاسوسی به آنجا می‌تواند خطرناک باشد. واقعاً مایه شرمساری خواهد بود که کل امپراتوری را با فتح یک شهر جدید که جیره های اندک هنوز در دسترس است به قحطی بکشانیم.

گرافیک بازی Total War Rome II پی سی

اشکالات گرافیکی بزرگ و کوچک Total War Rome II (از ناپدید شدن چمن تا بافت های سوسوزن)، مسیریابی برای رفتن به تعطیلات، هوش مصنوعی به معنای واقعی کلمه در دایره دور زدن، سربازان سرگردان که از پیاده شدن خودداری می کنند، تصادفات مستقیم، و غیره.

 رم دوم قبل از فرود در قفسه ها به چند هفته، اگر نه یک ماه خوب، به توجه بیشتری نیاز داشت. به همان اندازه که از نظر فنی پیشرفته است، بازی تا حدی حریص است که ظالمانه می شود، حتی ماشین های بزرگ را روی زمین می گذارد در حالی که ضد الایاسینگ (یک بار دیگر) برای مشترکین وجود ندارد.

به آن زمان‌های بارگذاری وفادار به عادات (بد) فرنچایز را در Total War Rome II اضافه کنید و یک رکورد فنی نه چندان باشکوه برای یک بازی با چنین شجره‌ای به دست خواهید آورد. باز هم، The Creative Assembly به ما نوید نصب، شگفتی‌ها و به‌روزرسانی‌ها را می‌دهد تا با یک تکان ساده دست، این مشکلات را برطرف کنیم.
 

  جالب است، اما ما بازی های منتشر شده را ترجیح می دهیم. همه چیز غیرقابل انکار سرگرم کننده، بسیار طولانی و فوق العاده قابل پخش است، اما ما از این اپیزود جدید انتظار بیشتری داشتیم، که مهم ترین پیشرفت آن موتور گرافیکی آن باقی مانده است، عنصری که احتمالاً به کمترین انقلاب در سری نیاز داشت.

بر خلاف ظاهر، این سربازان همه مرده اند. در لول چندگانه، ما باید کمپین آواتار را فراموش کنیم، زیرا ما در اینجا به سادگی حق نبردهای ساده طبقه بندی شده یا غیر طبقه بندی شده و کمپین های سنتی را داریم. با این حال، آنقدرها هم بد نیست و در این مرحله، این Total War: Rome 2 خود را به عنوان یک موفقیت آشکار معرفی می کند.

اما هنوز به جنبه فنی اشاره نکرده ایم! در نگاه اول این عنوان زیبا و فوق العاده مفصل است. واحدها متنوع هستند، شهرهای بزرگ به کمال بازسازی شده اند و حمله بسیار جالب تر از قلعه های شوگون 2 هستند، نقشه ها بزرگ هستند، پوشش گیاهی سرسبز و غیره.

مبتدیان مطلق شاید حساب خود را پیدا کنند، اگرچه غواصی مستقیم در کمپین با توجه به سادگی نسبی مدیریت Total War چندان پیچیده نیست، اما واقعاً تعجب می کنید که آیا سرمایه گذاری در تحقق این ضمیمه، با دوبله های صوتی زیادی که توسط مارک ارائه شده است.

 قوی، واقعا ارزشش را داشت. اگر حالت Skirmish کامل باقی بماند، طرفداران چند نفره از دیدن جاه طلبی های بسیار کاهش یافته Rome II در مقایسه با مجلل Total War: Shogun 2 شگفت زده خواهند شد. دور انداخته شده است؛ ما یک لابی داریم و بس.

بنابراین، همه اینها نمی توانند برای مدت طولانی ما را از محوریت حواسمان پرت کنند، وقتی که یک نقشه کمپین کاملاً غول پیکر و مهمتر از همه فوق العاده خوب ساخته شده را کشف می کنیم. توسعه یک موتور گرافیکی جدید برای  Total War Rome II آنقدر بیهوده به نظر می رسید که Shogun 2 هنوز معتبر به نظر می رسید، اما باید پذیرفت که نمایش زمینی که این بار باید فتح شود در سطح فنی کاملاً بی نظیر است. از نقطه نظر صرفا هنری، از سوی دیگر، این قسمت جدید در تلاش است تا لول برتری نسخه قبلی خود را بالا ببرد.
 

 کسل کننده است، شسته شده، غم انگیز است و رنگ ها گاهی تا حد ماوراء الطبیعه به شهادت رسیده اند. Creative Assembly بدیهی است که این بار به دنبال ایجاد حسی شن و ماسه به محیط خود بود، شاید در تضاد با عجیب و غریب بودن نقاشی شده Shogun 2 باشد، اما نتیجه غیرقابل انکار ناامید کننده است.

 خلاصه هم خیلی زیباست و هم خیلی زشت. با این حال، بهمن افکت‌های جوی و حرکات دوربین به‌خوبی آن‌قدر حواس‌مان را پرت می‌کند تا بتوانیم با این قطعه تاریخی که نگاهش تقریباً یادآور یک دیستوپیا آینده‌نگر است، سازگار شویم.

با این حال، این هزینه منابع قابل توجهی دارد و در مورد من منجر به چند افت به 5-6 فریم در ثانیه با GTX 580 شد، در حالی که همه لغزنده‌ها به کار افتادند. با کاهش گزینه‌ها، اجرای Rome 2 بر روی تنظیمات متوسط امکان‌پذیر است، اما به ناچار کیفیت گرافیکی را از دست می‌دهیم. برش می تواند آزاردهنده باشد، اما این مشکل اصلی نیست.

من شخصاً حق داشتم چند تصادف مختلف و متنوع هم در نقشه مبارزات و هم در طول نبردها رخ دهد. بدیهی است که به‌روزرسانی‌ها دیر یا زود این مشکلات را اصلاح می‌کنند، اما همانطور که پیش می‌آید، ثبات چیزی را باقی می‌گذارد که متأسفانه نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

نقاط قوت

• دستور کامل جنگ بیشتر (کمی) بهبود یافته است
• تازه های مقرون به صرفه اما جالب
• میدان های نبرد متراکم و صیقلی
• طول عمر و ارزش تکرار لزوماً قابل توجه
• ساده سازی سفر در دریا
• نبردهای دریایی و زمینی روی یک نقشه
• کشیدن و رها کردن واحدها و تشکیلات
• در تنظیمات بسیار بزرگ بسیار خوب است
• مفهومی که هنوز هم به همان اندازه اعتیادآور است
• صدها ساعت گیم پلی در چشم انداز

نقاط ضعف

• در حداکثر جزئیات بسیار حریص است
• جهت هنری کسل کننده، شسته و غم انگیز
• رابط کاربری نامرتب: یک ایده خوب نادرست
• A.I. در نبرد ناتوان
• سیستم سیاسی تا حدودی مورد بهره برداری قرار نگرفته است
• تغییرات دور بسیار طولانی
• برخی از اشکالات
• پایدار نیست

جمع بندی

Total War: Rome II به دستور العمل Total War وفادار می ماند و موفق می شود نتیجه ای را ارائه دهد که بازی با وجود مشکلات بی شمار بسیار لذت بخش است. بازی The Creative Assembly که مملو از اشکالات در اندازه‌ها و طعم‌های مختلف است، متأسفانه نه تنها از سوابق فنی خود رنج نمی‌برد، که به‌ویژه ناپسند است. بنابراین، ابتکار پاکسازی رابط باعث ایجاد منوهای نسبتاً زشت و بدی شده است، در حالی که مزخرفات هوش مصنوعی به طور جدی دیپلماسی را مانند نبردها دچار نقص می کند.

خوشبختانه این نوآوری‌ها بسیار زیاد هستند، اما عموماً در جاه‌طلبی‌شان محدود هستند، و فرمولی را ارائه می‌دهند که با لمس‌های کوچک بهبود یافته است، اما به دور از تکاملی است که می‌توان از چنین مجموعه‌ای انتظار داشت. پس از آن باقی می ماند، و خوشبختانه، رویارویی های حماسی در میدان های نبرد موفق تر از همیشه، فتح جهانی یک قلمرو غول پیکر و طول عمر عظیم همراه با قابلیت پخش بی نهایت.
 

 همه چیز هنوز به لطف این عادات تاریخی ارجمند این مجموعه بسیار خوب کار می کند، اما، چه وصله یا بدون وصله، احتمالاً این Rome II هرگز جایگاه خود را در میان باشکوه ترین قسمت های سری Total War نخواهد داشت.

Creative Assembly یک بار دیگر سورپرایزهای بسیار خوبی را برای طرفداران Total War  برای Rome 2 در نظر گرفته است. کمپین ها نسبت به کارهای قبلی جالب تر، غنی تر و عمیق تر هستند در حالی که نبردها به عناصر استراتژی بسیار جالب مجهز شده اند.

حیف که فرم به اندازه اصل تنظیم نشده بود، زیرا بدون چند تصادف نابهنگام، این  Total War Rome II تا حد زیادی مستحق دریافت 18/20 بود. شکی نیست که وصله ها این مشکلات را برطرف می کنند، اما فعلاً متأسفانه نمی توان این مشکلات فنی تکراری را جریمه کرد.
 

 خرید بازی ازفروشگاه ایران بازی سنتر چگونه است؟

خرید بازی از فروشگاه ایران بازی سنتر بسیار آسان است.برای خرید بازی Total War Rome II PC کامپیوتر اطلاعات خود را تکمیل نمایید و ثبت سفارش را انجام دهید.سفارش شما پس از آماده سازی در سریعترین زمان ارسال میگردد.